Wat betekent het stakingsrecht in België?
Staken is een manier voor werknemers om te protesteren tegen bepaald beleid of bepaalde arbeidsomstandigheden. Stakende werknemers krijgen een zekere bescherming, maar er zijn regels die nageleefd moeten worden om van deze bescherming te kunnen genieten.

In België zijn er geen wettelijke bepalingen die het begrip staking definiëren. Toch zijn er voldoende elementen die aantonen dat het "stakingsrecht" opgenomen is in ons nationaal recht.
Een staking wordt gekenmerkt door het feit dat de werknemers de contractueel overeengekomen verplichting een arbeidsprestatie te leveren, tijdelijk niet nakomen.
Het niet-verrichten van de bedongen arbeid is de kern van een werkstaking. Het gaat dus om een tijdelijke neerlegging van de arbeid zonder dat de werknemers de bedoeling hebben ontslag te nemen. Een werkstaking heeft meestal een collectief karakter.
Te respecteren regels
De stakingsactie dient voorafgaandelijk aangezegd te worden door een aangetekend schrijven gericht aan de voorzitter van het paritair (sub)comité of aan de werkgever(s) betrokken in het conflict.
Vervolgens moet een zekere aanzeggingsperiode in acht genomen worden vooraleer effectief tot staking of lock-out mag overgegaan worden (bvb. een week of 14 dagen).
Zowel de wijze als de termijn van kennisgeving worden meestal vastgelegd in een cao of in het huishoudelijk reglement van het paritair comité.
Stakingen die uitgebroken zijn of lock-outs die gedaan worden zonder naleving van de voorziene procedure worden over het algemeen niet ondersteund door de representatieve werknemers- of werkgeversorganisaties.
Daarnaast wordt het krijgen van een syndicale premie vaak afhankelijk gesteld van het respecteren van de sociale vrede in de onderneming of in de sector.